“ΚΑΤΣΑΜΠΕΙΟΝ”
Πληροφοριακό εισαγωγικό σημείωμα
Η μελέτη που ακολουθεί συντάχτηκε από το συνάδελφο και
φίλο Ευάγγελο Σταύρου Πέχα, Φιλόλογο, Προυσιώτη, που υπηρέτησε
ως καθηγητής και Δ/ντής του Ιστορικού Κατσαμπείου Γυμνασίου και
Λυκείου Προυσού. Μου την εμπιστεύθηκε σε ηλεκτρονική μορφή
(pdf) από φωτοτυπημένο αντίγραφο και έχει γραφεί σε
γραφομηχανή στο πολυτονικό σύστημα. Προφανώς συντάχτηκε για
να υποβληθεί στην Υπηρεσία και ίσως και αλλού. Επειδή και εγώ
υπήρξα έστω και για δύο μόνο χρόνια (1965 -1967) μαθητής του
Σχολείου αυτού και τρόφιμος του αρχικού Οικοτροφείου,
αισθάνθηκα την υποχρέωση, ως ελάχιστη ευγνωμοσύνη, να την
επεξεργαστώ περισσότερο για την καλύτερη παρουσίαση και μελέτη
της, ιδιαίτερα από τα σύγχρονα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αφού
η αρχική μορφή έχει δυσκολίες στην ανάγνωσή της, ώστε να γίνει
περισσότερο γνωστή η Ιστορία και η μεγάλη προσφορά του
ιστορικού αυτού Σχολείου.
Τελευταία χρονιά (υπο)λειτουργίας του ιστορικού αυτού
Σχολείου ήταν το σχολικό έτος 1995 – 96, το επόμενο σχολικό έτος η
λειτουργία του ανεστάλη λόγω ελλείψεως μαθητών και καταργήθηκε
οριστικά ύστερα από πρόταση της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης Ευρυτανίας και του Νομαρχιακού Συμβουλίου με την
υπ. αρ. Δ4/458/12-6-1997 απόφαση του ΥΠΕΠΘ που φέρει
υπογραφή του τότε Υφυπουργού ΙΩΑΝΝΗ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ.
Εύχομαι κάποιος να προσφερθεί περισσότερο και να
συμπληρώσει το υπόλοιπο χρονικό διάστημα 1979 – 1996, όταν το
ΚΑΤΣΑΜΠΕΙΟ (Σχολείο και Οικοτροφείο) έκλεισαν οριστικά.
Δυστυχώς σήμερα η κατάσταση του διπλού συγκροτήματος
(Σχολείου και Μαθητικής Εστίας) είναι απογοητευτική, παραδομένο
στη λεηλασία και στη φθορά του χρόνου. Αυτό οφείλεται σε πολλούς
λόγους και κυρίως επειδή τα ακίνητα ανήκουν σε Ίδρυμα που έχει
πτωχεύσει και οι λοιποί Φορείς, είτε δε θέλουν, είτε επειδή
συναντούν δυσκολίες στην εμπλοκή τους, είναι απλοί παρατηρητές.
Αθήνα, Απρίλιος 2025
Ζαχαρίας Ζηνέλης - Θεολόγος
2
ΕΚΘΕΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΡΟΥΣΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ (1979)
Σ’ ὃλους γνωστό, ἀπὸ φήμη, κι᾿ ἀπ’ ὃλους τιμημένο τὸ μέρος αὐτό,
ποὺ βρίσκεται καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας Προυσιώτισσας μὲ τὴν
εἰκόνα τὴν θαυματουργή.
Ὁ Προυσός, τὸ μαγευτικὸ χωριό εἶναι ὁ τραγουδισμένος καὶ
πάνσεπτος χῶρος μὲ τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς χαράδρας, τὶς
σπηλιὲς καὶ τὰ ἔλατα, τὶς ὀρθόκοφτες πλαγιὲς τῶν ἀγέρωχων βουνῶν καὶ
μὲ ἕνα ἐκπληκτικὰ συνδυασμὸ χρωμάτων σὲ τέλεια ἁρμονία. Σοῦ δίνει τὴ
βαθειὰ αἴσθηση τῆς μυστηριακῆς, ἀπόκοσμης μεγαλοπρέπειας. «….Ἡ θέα
εἶναι ἀπ’ τὶς πιὸ μεγαλόπρεπες ποὺ εἶδα» γράφει ὁ Πάλλης.
‘Η πνευματικὴ ἱστορία τοῦ Προυσοῦ ἔχει τὶς ρίζες της στοὺς χρόνους
τῆς σκλαβιᾶς ὅπου τὸ μοναστήρι γίνεται ἐκπαιδευτικὸ κάστρο καὶ διαθέτει
ὅλες τὶς πνευματικὲς δυνάμεις καὶ ὅλα τὰ ὑλικὰ μέσα γιὰ νὰ συντηρήσει
σχολεῖα. Στὸ παρεκκλήσιο «Ἃγιοι Πάντες» στὸ ἀνατολικὸ μέρος σώζεται,
ἐρειπωμένο σήμερα, τὸ κτίριο ποὺ ἐχρησιμοποιεῖτο γιὰ τὴ Σχολὴ τῶν
‘Ελληνικῶν Γραμμάτων τῆς Ρούμελης.
Τὸ κτίριο αὐτὸ περιελάμβανε μεγάλη βιβλιοθήκη μὲ θαυμάσια καὶ
μεγίστης συγγραφικῆς ἀξίας βιβλία, ἄν κρίνει κανεὶς ἀπὸ τοὺς σωζόμενους
στὸ μοναστήρι τόμους παλαιῶν Ἐνετικῶν καὶ Ρωσικῶν ἐκδόσεων. ‘Η Σχολὴ
αὐτή, σύμφωνα μὲ τὶς γραπτὲς μαρτυρίες τοῦ μοναστηριοῦ
(κτηματολογικὸς κώδικας τοῦ 1815), ἦταν μεγάλη καὶ λειτουργοῦσε καθ’
ὅλο τὸ διάστημα τῆς Τουρκοκρατίας μὲ ἐλάχιστες διακοπὲς καὶ ἰδίως στὰ
πρὸ τῆς ’Επανάστασης χρόνια.
Μὲ πολλὲς προσπάθειες καὶ ἐρανικές ἐνισχύσεις ἐπαναλειτούργησε
τὸ 1820 μὲ ἐνέργειες τοῦ δραστήριου ἱερομόναχου Κυρίλλου
Καστανοφύλλη πρὸς τὸν Πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε΄. ‘0 Κύριλλος
Καστανοφύλλης (1813-1825) ἱερομόναχος, λόγιος καὶ διδάσκαλος, ὑπῆρξε
ἐμψυχωτὴς καὶ πρωτεργάτης τῆς Σχολῆς τῶν ‘Ελληνικῶν Γραμμάτων. ‘Η
πνευματικὴ καὶ κοινωνικὴ δράση του ἦταν τόσο μεγάλη, ὣστε τὸ μοναστήρι
τότε ἦταν κέντρο ἐκπαιδευτικὸ μεγάλης σημασίας.
Γιὰ τὴ Σχολὴ αὐτὴ ὑπάρχει καὶ ἡ παράδοση, ὃτι ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν
Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1777, ποὺ ἐπισκέφθηκε τὸ μοναστήρι
καὶ ὅτι ἦταν ὄχι ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ σχολεῖα ποὺ ἦταν διὰ τὰ κοινὰ γράμματα,
ἀλλά, ὅπως ἀναφέρεται, «Σχολὴ τῶν ‘Ελληνικῶν Γραμμάτων». Στὴ Σχολὴ
αὐτὴ - κατὰ τὴν παράδοση - δίδασκαν μεγάλοι διδάσκαλοι καὶ λόγιοι
πνευματικοὶ πατέρες τῆς Μονῆς, ὅπου τὰ σκλαβωμένα ‘Ελληνόπουλα
3
ἐδιδάσκοντο δωρεὰν τὰ ‘Ελληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη καὶ δυνάμωναν τὴν
φλόγα τῆς λευτεριᾱς.
‘Η πνευματικὴ λοιπόν αὐτὴ προεργασία ἀπέβλεψε στὴν
προπαρασκευὴ καὶ τὸν ἠθικὸ ἐξοπλισμὸ τοῦ Ἒθνους γιὰ τὸν Ἀγῶνα τῆς
ἐλευθερίας καὶ στὴν ἀναγέννηση ἑνὸς νέου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, στὴν
ἀναγέννηση τῆς «παλαιᾱς δόξης» τῆς ‘Ελλάδος καὶ τὴν εἴσοδο αὐτῆς στὴ
χορεία τῶν πολιτισμένων ἐθνῶν.
Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση καὶ στοὺς χρόνους τοῦ Καποδίστρια
ἐκδηλώθηκε καὶ πάλιν ὁ ζῆλος τῶν κατοίκων τοῦ Προυσοῦ γιὰ τὴν παιδεία,
οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὴν ὑλικὴ συνδρομὴ τῆς Κυβερνήσεως. Στίς 9-8-1830,
σύμφωνα μὲ στοιχεῖα ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης, ὁ κατὰ τὴν
Δ. ‘Ελλάδα ἔκτακτος Ἐπίτροπος Κων/νος Ράδος πληροφορεῖ τὴν τότε
Γενικὴ Γραμματεία ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καί Παιδεύσεως γιὰ τὸ
ἐνδιαφέρον καὶ τὸν ζῆλον τῶν κατοίκων τοῦ Προυσοῦ γιὰ ἵδρυση σχολείου
στὸν Προυσό, καὶ γιὰ τὴν ἀνάγκη πληρωμῆς μὲ 1500 γρόσια τοῦ
γραμματικοῦ διδασκάλου. Ἡ αἴτηση ἒγινε δεκτὴ καὶ ἡ Σχολὴ συνεστήθη
στὶς 13-10-1830 μὲ τὸν τίτλο «Σχολὴ Ἀλληλοδιδακτικὴ καὶ Ἑλληνικὴ» καὶ
μὲ συνεισφορὰ ὅλων τῶν κατοίκων γιὰ 120 μαθητές. Πόσο διήρκησε ἡ
λειτουργία τῆς Σχολῆς δὲν εἶναι γνωστό. Γεγονὸς εἶναι ὅτι μέχρι τοῦ ἔτους
1889 λειτουργοῦσε τὸ δημοτικό σχολεῖο σὰν συνέχεια τοῦ κρυφοῦ σχολειοῦ
τοῦ μοναστηριοῦ καὶ γιὰ αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ ἀρχαιότερο ὅλων τῶν σχολείων
τῶν γειτονικῶν περιφερειῶν.
Ἀπὸ τὸ 1889, σύμφωνα μὲ τὰ παλαιὰ βιβλία τοῦ ἀρχείου τοῦ νῦν
Γυμνασίου (Γενικοὶ Ἔλεγχοι, βιβλία πρακτικῶν κλπ), σὰν συνέχεια τῆς
Σχολῆς τῶν ‘Ελληνικῶν Γραμμάτων τῆς Ρούμελης τοῦ μοναστηριοῦ ἦταν τὸ
ὑπὸ διάφορες μορφὲς μεταγενέστερο σχολεῖο, Σχολαρχεῖο, Ἡμιγυμνάσιο,
Ἀστικό, Προγυμνάσιο καὶ σήμερα πλῆρες Γυμνάσιο καὶ Λύκειο.
Σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα ποὺ ἔχομε ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τοῦ
Γυμνασίου μας:
Ἀπὸ τὸ 1889 μέχρι τὸ ἔτος 1929 λειτουργοῦσε τὸ Σχολαρχεῖο.
Ἀπὸ τὸ 1929 μέχρι τὸ ἔτος 1940 λειτουργοῦσε τὸ ‘Ημιγυμνάσιο.
Ἀπὸ τὸ 1937 μέχρι τὸ ἔτος 1939 λειτουργοῦσε καὶ τὸ Προγυμνάσιο.
Ἀπὸ τὸ 1940 μέχρι τὸ ἔτος 1946 λειτουργοῦσε τὸ Ἀστικὸ (μονοτάξιο
μέχρι 4/ξιο).
Φοίτησαν στὰ ἀνωτέρω σχολεῖα: α) ἀπὸ τὸ 1889 μέχρι τὸ 1929 καὶ
στὶς τρεῖς (3) τάξεις τοῦ Σχολαρχείου 2.264 μαθητές, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ
ἐκ Προυσοῦ καταγόμενος ἀντιβασιλεὺς καὶ πρωθυπουργὸς Γ. Κονδύλης καὶ
ὁ βιομήχανος X. Κατσάμπας.
β) Ἀπὸ τὸ 1929 μέχρι τὸ 1940 στὸ ‘Ημιγυμνάσιο καὶ Προγυμνάσιο
370 μαθητές καὶ
4
γ) Ἀπὸ τὸ 1940 μέχρι τὸ 1946 στὸ Ἀστικὸ 154 μαθητές. Δίδαξαν: α)
Στὸ Σχολαρχεῖο (1889 - 1929) οἱ Σχολάρχες: Δ. Κούτσης (1890), Ἰ.
Δημόπουλος (1891), Ἰ. Κοῦρος (1892-1904), Κ. Λάβδας (1901), Β. Ποντίκας
(1902), Γ. Παπαχρῆστος (1905-1915), Δ. Γουβέλης (1916), Ἐ. Ν. Ζαχαρίας
(1917), Δ. Μπάζας (1918-1924), Κ. Χατζῆς (1925-1926), Γ. Ρισβᾶς (1927-
28), Ἰ. Σιακαβέλλας (1929) καὶ οἱ καθηγητές: X. Παπαλουκᾶς, (1890-1913),
Δ. Γουβέλης, (1891-1925), Λ. Κόντος, (1915), Σ. Θεοδοσίου, (1920-23), Ἰ.
Σιακαβέλλας, (1927-29), Γ. Κεχριμπάρης, (1929).
β) Στὸ ‘Ημιγυμνάσιο – Προγυμνάσιο - Ἀστικὸ οἱ διευθυντές:
Λάμπρος Καρασμάνης, Θεολόγος, (1930), Β. Καρρᾶς, Φιλόλογος, (1931), Ζ.
Μιστριώτης, Φιλόλογος, (1932-35), Γρηγ. Νταβαρῖνος, Φιλόλογος, (1936-45)
καὶ οἱ καθηγητές: Ν.· Κουκόγιαννος, Φυσικός, (1935), Σ. Ἀποστολόπουλος,
Φυσικός, (1930-1936) Δ. Τραχίλης, Θεολόγος, (1939), Ν. Χρυσάφης,
Φιλόλογος, (1940), Δ. Τράκας, Φιλόλογος, (1931), Ἐ. Ἰωάννου,
Μαθηματικός, (1935), Δ. Παπαποστόλου, Μαθηματικός, (Δ/ντὴς
Προγυμνασίου), (1937), Ἰ. Πουρναρᾶς, (Δ/ντὴς Ἀστικοῦ), (1946)
Μαθηματικὸς, Γ. Κεχριμπάρης, Μαθηματικός, (1946), Δ. Σῦρος, Σωματικῆς
Ἀγωγῆς, (1941), X. Ξαντῆρος, Γεωπονικῶν Μαθημάτων, (1941).
Τὰ σχολεῖα στεγάστηκαν στὸ κληροδότημα τοῦ Ἀναστασίου Ἀγαθίδη
ἤ Καπέρδα (1794- 1881), λαμπροῦ τέκνου τοῦ Προυσοῦ, σοφοῦ διδασκάλου
καὶ ἐπιστήμονα, «ἐν Λονδίνῳ διαβιώσαντος», παιδαγωγοῦ τῶν τέκνων τοῦ
Σπυρ. Τρικούπη (1843), ὁ ὁποῖος μὲ διαθήκη του κληροδότησε στὴν
Κοινότητα Προυσοῦ τὴν ἀποκτηθεῖσαν χρηματικὴν του περιουσίαν
(διδάσκαλος στὴν Ἑλληνικὴ παροικία τοῦ Λονδίνου) μὲ σκοπὸ νὰ ἀνεγερθεῖ
διδακτήριο καὶ ἀπὸ τοὺς τόκους τῶν ὑπολοίπων χρημάτων νὰ
μισθοδοτοῦνται οἱ διδάσκαλοι καὶ νὰ παρέχονται δωρεὰν βιβλία σὲ
ἄπορους μαθητές. Ἐκληροδότησε ἐπίσης καὶ τὴν πλουσιωτάτην ἐκ χιλίων
καὶ πλέον ξενογλώσσων τόμων βιβλιοθήκην του. Καθὼς λέγεται ἡ
χρηματική του περιουσία ὑπολογίζονταν σὲ ἕνα φόρτωμα γκαμήλας μὲ
λίρες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Ἔτσι μὲ τὸ κληροδότημα ἐκεῖνο κτίστηκε στὴ
θέση τοῦ πατρικοῦ του σπιτιοῦ ἕνα διώροφο καὶ ἐπιβλητικό διδακτήριο στὸ
κέντρο τοῦ χωριοῦ καὶ στὴ θέση ποὺ κτίστηκε τὸ σημερινὸ «Κατσάμπειο»
Γυμνάσιο καὶ Λύκειο γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ γίνει στὴ συνέχεια εἰδικὸς λόγος.
Στὸ διδακτήριο αὐτὸ στεγάστηκαν καὶ τὰ δύο σχολεῖα (Δημοτικό καὶ
Γυμνάσιο) καὶ μὲ τοὺς τόκους τῶν ὑπολοίπων χρημάτων ἐπληρώνοντο οἱ
διδάσκαλοι, ἐχορηγοῦντο δωρεὰν βιβλία στοὺς ἄπορους μαθητές καὶ
ἐδίδοντο βραβεῖα στοὺς ἀριστούχους. Δυστυχῶς τὰ πολεμικὰ καὶ κατοχικὰ
χρόνια καὶ ἡ εὐκαιρία πού δόθηκε σὲ μερικοὺς γιὰ ἐκμετάλλευση καὶ
σφετερισμὸ τῶν χρημάτων τοῦ δωρητοῦ εἶχαν σὰν ἀποτέλεσμα τὴ βαθμιαία
ἐγκατάλειψη, καταστροφὴ καὶ ἐρείπωση τοῦ διδακτηρίου τὸ ἔτος 1957.
5
Κατὰ τὰ ἔτη 1945-47 λειτούργησε τὸ Γυμνάσιο πλημμελῶς λόγῳ τοῦ
ἐμφυλίου πολέμου καὶ τοῦ ἐκπατρισμοῦ τῶν κατοίκων τοῦ χωριοῦ. Μετὰ
τὸν ἐπαναπατρισμό τὸ 1950 καὶ μέχρι τὸ 1962 τὸ σχολεῖο λειτούργησε
κατὰ διαστήματα μὲ τὶς δύο πρῶτες τάξεις σὰν παράρτημα τοῦ Γυμνασίου
Καρπενησίου μὲ 30-50 μαθητὲς κάθε χρόνο. Στοιχεῖα γιὰ τὴν λειτουργία
τοῦ σχολείου ἀπὸ τὸ ἔτος 1946 μέχρι τὸ 1962 βρίσκονται σήμερα στὰ
ἐπίσημα ἀρχεῖα τοῦ Λυκείου Καρπενησίου.
Μὲ τὸ Φ.Ε.Κ. 535/23/11/64 τὰ Γυμνάσια Α΄ βαθμίδος μετατρέπονται
εἰς «Γυμνάσια». Τὸ Γυμνάσιο Α΄ βαθμίδος Προυσοῦ μετατρέπεται εἰς
Γυμνάσιο μὲ τὴν ὀνομασία «Γυμνάσιον Προυσοῦ Εὐρυτανίας».
Μετὰ τὸν ἀείμνηστο μεγάλο εὐεργέτη τοῦ Προυσοῦ Ἀγαθίδη ἡ
Παναγία ἡ Προυσιώτισσα ἐφώτισε ἕναν ἐξέχοντα ἄνδρα τοῦ βιομηχανικοῦ
κόσμου τῆς χώρας μας νὰ γίνει μιμητής του. Εἶναι ὁ Χριστόφορος
Ἀριστείδου Κατσάμπας, ποὺ γεννήθηκε στὴ Νερομάνα Τριχωνίδος. Ὁ
πατέρας του ποὺ ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τοῦ Προυσοῦ, ἔφυγε ἀπό τό
χωριό καί ἐγκαταστάθηκε στὴ Νερομάνα γιὰ πάντα.
Ὅταν ὁ Χριστόφορος τελείωσε τὸ δημοτικὸ σχολεῖο ὁ πατέρας του
τὸν ἔστειλε στὸν Προυσὸ γιὰ νὰ φοιτήσει στὸ Σχολαρχεῖο. Προτίμησε τὸ
Σχολαρχεῖο τοῦ Προυσοῦ ἀπὸ τὸ Θέρμο καὶ τὸ Ἀγρίνιο ποὺ ἦταν κατὰ
πολὺ πλησιέστερα στὴ Νερομάνα γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον, γιατὶ τὸ σχολεῖο
τοῦ Προυσοῦ εἶχε μακρὰ ἱστορικὴ καὶ ὡραία πνευματικὴ παράδοση καὶ
δεύτερον, γιατὶ θεωροῦσε τὸ κοινωνικὸ περιβάλλον τοῦ Προυσοῦ ὡς πιὸ
κατάλληλο γιὰ τὴν μόρφωση καὶ ἀνάπτυξη τοῦ γιοῦ του. Ἡ ἐπίδοση τοῦ
νεαροῦ Κατσάμπα σὲ ὅλα γενικὰ τὰ μαθήματα ὑπῆρξε ἀρίστη. Μετὰ τὴν
ἀποφοίτησή του ἐκ τοῦ Σχολαρχείου εἰσήχθη κατόπιν ἐπιτυχῶν ἐξετάσεων
στὴν Ἐμπορικὴ Σχολὴ Πατρῶν.
Μὲ τὰ πρῶτα πνευματικὰ ἐφόδια τοῦ Προυσοῦ ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν
εὐφυΐα του καὶ ὀξύνοιαν καί τὴν ἐργατικότητά του κατόρθωσε νὰ
δημιουργήσει μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες βιομηχανίες τῆς πατρίδας μας καὶ
τῆς Εὐρώπης τὴν «Πειραϊκὴ - Πατραϊκή». Παρὰ τὸ βάρος τῶν εὐθυνῶν του
δέν ξέχασε τόν Προυσό οὔτε καὶ τὸ σχολεῖο στὸ ὁποῖο χρωστοῦσε τὴν
ἀρχικὴ καὶ βασικὴ μόρφωσή του. Ὅταν τὸ καλοκαίρι τοῦ 1958 ἐπισκέφθηκε
τὴν γενέτειρα τῶν γονέων του, τὸν Προυσό, στὴν εἴσοδο τοῦ χωριοῦ
σταμάτησε λίγο, γιὰ νὰ ἀντικρύσει τὸ σχολεῖο του, νὰ θυμηθεῖ τὰ μαθητικά
του χρόνια. Γελάστηκε ὅμως, γιατὶ εἶδε τὰ ἐρείπια μόνο τοῦ σχολείου.
Δάκρυα πότισαν τὸ χῶμα τῆς γενέτειρας τῶν γονέων του. Ὅταν συνῆλθε
ἀπὸ τὴν θλιβερή αὐτὴ ἐντύπωση, πῆρε τὴν μεγάλη ἀπόφαση νὰ κτίσει νέο
διδακτήριο στὴ θέση τοῦ Ἀγαθιδείου διδακτηρίου. Τὴν ἀπόφαση αὐτὴ τὴν
πραγματοποιεῖ τὸ 1961 ποὺ παρὰ τὶς δύσκολες συνθῆκες τὸ καινούργιο καὶ
μεγαλοπρεπέστατο διδακτήριο εἶναι ἕτοιμο νὰ δεχθεῖ τὶς νέες γενιὲς τῶν
6
μαθητῶν. Τὸ κτίριο κτίστηκε σὲ οἰκόπεδο ποὺ παραχωρήθηκε δωρεὰν μὲ
τὴν ἀπό 25/8/1960 πράξη τοῦ κοινοτικοῦ συμβουλίου Προυσοῦ.
Τὸ νέο διδακτήριο ἀποτελεῖται ἀπό δύο ὀρόφους. Στὸν πρῶτο
ὄροφο στεγάστηκε προσωρινὰ τὸ Δημοτικὸ σχολεῖο καὶ στὸν δεύτερο τὸ
Γυμνάσιο. Εἶναι ἐξοπλισμένο μὲ ἔπιπλα, ἐποπτικὰ μέσα, μικρὸ ἐργαστήριο
φυσικῆς, βιβλιοθήκη, ὄργανα γυμναστικῆς κ.ἄ.
Ἱδρύθηκε παράλληλα ἀπὸ τὸν Χριστόφορο Κατσάμπα γιὰ ἄπορους
ἀλλὰ διακρινόμενους μαθητές πλῆρες Οἰκοτροφεῖο τὸ 1970. Μὲ πράξη τοῦ
κοινοτικοῦ συμβουλίου τὸ ὅλον διδακτηριακὸ συγκρότημα ὀνομάστηκε
«ΚΑΤΣΑΜΠΕΙΟΝ» Μὲ τὸ Φ.Ε.Κ. 131/19-2-1970 τὸ «Γυμνάσιον Προυσοῦ»
ἔλαβε τὴν προσωνυμία «ΚΑΤΣΑΜΠΕΙΟΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΠΡΟΥΣΟΥ». Ἔτσι
ἡ σκυτάλη τῆς εὐεργεσίας ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἀγαθίδη πέρασε στὰ χέρια τοῦ
Κατσάμπα καὶ ἡ γύρω περιοχὴ θὰ τὸν εὐγνωμονοῦν αἰώνια.
Σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα βιβλία :
Ἀπὸ τὸ 1962-63 τὸ σχολεῖο λειτούργησε μὲ μία μόνο τάξη μὲ 73
μαθητὲς καὶ μόνο διδάσκοντα τὸν Διευθυντὴ Θεολόγο Ἰ. Κολοβόν. Ἀπὸ τὸ
1963-64 λειτούργησε μὲ δύο τάξεις μὲ 94 μαθητές μὲ Διευθυντὴ τὸν Δ.
Κουτρούμπα, Φιλόλογο καὶ καθηγητὲς τοὺς Λ. Νικολακόπουλο, Θεολόγο
καὶ Ἀ. Κοντό, Μαθηματικό.
Ἀπὸ τὸ 1964-70 λειτούργησε ὡς 3/ξιο μὲ 588 μαθητές συνολικὰ καὶ
Δ/τές: Δ. Κουτρούμπα 1964-67, Δ. Ράπτη 1967-68, Ἀ. Μπαλτᾶ 1968-70 καὶ
καθηγητές: Λ. Νικολακόπουλο, 1964-65, Ἀ. Κοντό, 1964-65, Κ. Φλιούκα,
Φιλόλογο, 1964-65, Γ. Σμάνη, Θεολόγο, 1966-70, Κ. Χαραλαμπάκη,
Φιλόλογο, 1965-66, Ν. Καρανάσο, Μαθηματικό, 1965-66, Δ. Ράπτη,
Μαθηματικό, 1966-68 καὶ 1970-71, Β. Κακλῆ, Μαθηματικό, 1967-71 Β.
Σάββα, Θεολόγο, 1967-69, Ἀ. Μπαλτᾶ, Φιλόλογο, 1967-70, Λ. Βελία,
Φιλόλογο, 1967-69, Ε. Πέχα, Φιλόλογο, 1969-76, Μ. Γιουζέπα,
Φυσιογνώστρια, 1969-72, Β. Καλαμπαλίκη, Φιλόλογο, 1969-70.
Τὸ 1970-71 λειτούργησε ὡς 4/ξιο Γυμνάσιο, τὸ 1971-72 ὡς 5/ξιο καὶ
ἀπὸ τὸ 1972-73 ὡς 6/ξιο. Κατὰ τὰ ἔτη αὐτὰ 1970-73 oἱ μαθητὲς τῶν Δ΄, Ε΄,
καὶ ΣΤ΄ τάξεων ἀνῆκαν στὴ δύναμη τῶν ἀντιστοίχων τάξεων τοῦ Γυμνασίου
Καρπενησίου καὶ μόνον oἱ τρεῖς τάξεις Α΄, Β΄ καί Γ΄ ἦταν τάξεις τοῦ
Γυμνασίου Προυσοῦ.
Ἀπὸ τὸ σχ. ἔτος 1973-74 μέχρι καὶ τὸ 1975-76 λειτούργησε πλέον ὡς
6/ξιο αὐτοτελὲς καὶ πλῆρες Γυμνάσιο Προυσοῦ, Κατὰ τὸ διάστημα τῶν
ἐτῶν αὐτῶν 1971-76 Δ/ντὴς τοῦ σχολείου διετέλεσε ὁ Φ. Ράπτης, Φιλόλογος,
καὶ δίδαξαν καὶ oἱ καθηγητές: Κ. Κοντογεώργου, Φιλόλογος, 1971-72, Γ.
Βεργόπουλος, Μαθηματικός, 1971-72, Γ, Νέλλας, Φ. Ἀγωγῆς, 1971-73, Δ.
Σπανουδάκης, Φυσιογνώστης, 1972-74, Κ. Μερμήγκης, Φιλόλογος, 1972-74,
Φ. Κρέτσης, Μαθηματικός, 1972-76, Ε. Πεχλιβανίδου, Ἀγγλικῶν, 1972-74, Π.
7
Μουντζουρέα, Φιλόλογος, 1972-73, Δ. Σταθάκη, Φιλόλογος, 1973-79, Θ.
Κιούσης, Φ. Ἀγωγῆς, 1973-74, Κ. Βαστάκης, Θεολόγος, 1974-75, Ἀ. Ράμμα,
Θεολόγος, 1974-77 Β. Πανταζώνα, Φυσιογνώστρια, 1974-76, Ἐ.
Παναγιωτόπουλος, Φ. Ἀγωγῆς, 1975-79, Μ. Κοσκινᾶ, Ἀγγλικῶν, 1975-77, Ἰ.
Γεωργίου, Φυσικός, 1975-77, καὶ Β. Κουῆ, Φιλόλογος, 1975-77.
Τέλος μὲ τὴν ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμιση ποὺ ὑλοποιεῖται ἀπὸ τὸ
σχ. ἔτος 1976-77 γίνεται ὁ διαχωρισμὸς τοῦ σχολείου σὲ 3/ξιο αὐτοτελὲς
Γυμνάσιο καὶ σὲ 3/ξιο αὐτοτελὲς Λύκειο. Τὰ δύο συστεγαζόμενα σχολεῖα
ἔκτοτε μέχρι σήμερα λειτουργοῦν κανονικὰ μὲ χωριστὴ Δ/νση τὸ καθένα καὶ
ἐπαρκὲς διδακτικὸ προσωπικό. Τὸ Γυμνάσιο διευθύνει ἀπὸ τὸ 1976 μέχρι
σήμερα ὁ ὑπογραφόμενος Ε. Σ. Πέχας, Φιλόλογος, τὸ δὲ Λύκειο ὁ
Φιλόλογος Γυμνασιάρχης Φ. Ράπτης. Ἀπὸ τὸ 1976 μέχρι σήμερα δίδαξαν
καὶ στὰ δύο σχολεῖα καὶ oἱ καθηγητές: Ν. Γκοῦντος, Φιλόλογος 1976-77, Ν.
Γούλας, Μαθηματικός, 1976-77, Σ. Κυρίτσης, Φυσικός, 1976-77, Ε. Χόντου,
Φιλόλογος, 1976-77, Μ. Προμπονᾶ, Φιλόλογος, 1977-79, Δ. Ἀβραμίδης,
Φυσιογνώστης 1978-79, Ἀ. Μέλιος, Μαθηματικός, 1978-79, Γ. Κεφαλᾶς,
Φυσικός, 1978-79, Σ. Καραγκούνης, Θεολόγος, 1978-79, Ζ. Σπίνου,
Φιλόλογος, 1978-79 καὶ Ἰ. Παυλοπούλου, Ἀγγλικῶν, 1978-79. Σημειώνομε
ὅτι τὰ σχολεῖα σήμερα μὲ τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν στοργὴ τοῦ δωρητοῦ καὶ
χορηγοῦ Χ. Κατσάμπα, τοῦ ΓΕΜΕ Εὐρυτανίας Ε. Οἰκονόμου, μὲ τὶς κοινὲς
προσπάθειες τῶν διευθυντῶν τους καὶ τοῦ διδακτικοῦ προσωπικοῦ γιὰ τὴν
πρόοδο ἐπεβλήθησαν σὰν πρότυπα καὶ ἀποτελοῦν μεγάλη ἐλπίδα γιὰ τὸ
Ἔθνος καὶ τὸν πολιτισμό μας.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπεκράτησε στὸ τέλος ἑκάστου
ἔτους νὰ λαμβάνει χώραν στὴν αἴθουσα τελετῶν τοῦ διδακτηρίου,
παρουσία τῶν Ἀρχῶν καὶ τῶν γονέων καὶ κηδεμόνων, ἡ σεμνὴ τελετὴ τῆς
ἀπονομῆς χρηματικῶν βραβείων ὕψους 150.000 περίπου δραχμῶν καὶ
ἄλλων μεταλλίων στοὺς ἀριστούχους μαθητὲς ἀπὸ τὸν X. Κατσάμπα καὶ
τοὺς φίλους τοῦ ΚΑΤΣΛΜΠΕΙΟΥ, πρᾶγμα ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴν εὐγενῆ
ἄμιλλα μεταξὺ τῶν μαθητῶν γιὰ ἐπιμέλεια, ἐπίδοση καὶ διαμόρφωση καλοῦ
χαρακτῆρα.
Προυσὸς 14 Ἰουνίου 1979
8
-----------------------------------------------------------------------------------------
------------
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΚΑΤΣΑΜΠΕΙΟΝ
ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΠΡΟΥΣΟΥ
ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΡΟΥΣΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΤΟΣ 1890 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ (1979)
Α/Α Ονοματεπώνυμο Ειδικότητα Σχολικό Έτος
1. Δ. Κούτσης Σχολάρχης 1890
2. Ἰ. Δημόπουλος Φιλόλογος 1891
3. Ἰ. Κοῦρος » 1892 -1900 & 1903-
1904
4. Κ. Λάβδας » 1901
5. Β. Ποντίκας » 1902
6. Γ. Παπαχρῆστος Φιλ. Σχολάρχης 1905 - 1915
7. Δ. Γουβέλης » 1916
8. Εὐθ. Ζαχαρίας Σχολάρχης 1917
9. Δ. Μπάζας » 1918 - 1924
10. Κ. Χατζῆς Φυσικός 1925 - 1926
11. Γ. Ρισβᾶς Φιλόλογος 1927 -1928
12. Ἰ. Σιακαβέλλας » 1929
13. Λ. Καρασμάνης Θεολόγος 1930
14. Β. Καρρᾶς Φιλόλογος 1931
15. Ζαχ. Μιστριώτης » 1932 -1935
16. Γρηγ. Νταβαρῖνος » 1936 - 1947
17. Ἰ. Κολοβὸς Θεολόγος 1962 - 1963
18. Δ. Κουτρούμπας Φιλόλογος 1964 - 1967
19. Δ. Ράπτης Μαθηματικός 1967 - 1968
20. Ἀ. Μπαλτᾶς Φιλόλογος 1968 - 1970
21. Β. Κακλῆς Μαθηματικός 1970 - 1971
22. Φ. Ράπτης Φιλόλογος 1971 – 1976
23. Εὐάγ. Πέχας Φιλόλογος 1976 – 1979
(& 1980 – 1986 Δ/ντὴς
Λυκείου)
9
Προυσὸς 14-6-1979
Για την αντιγραφή – ηλεκτρονική επεξεργασία
Ζαχαρίας Ζηνέλης
ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2025
